Video: NYSTV - The TRUE Age of the Earth Ancient Texts and Archaeological Proof Michael Mize 2024
Terdapat beberapa perkara yang mula diketahui oleh pengaturcara Java mengenai pemboleh ubah dan kitar semula. Apabila anda memberikan nilai baru kepada smallLetter, nilai lama smallLetter akan dihapuskan. SmallLetter digunakan dua kali, dan bigLetter digunakan dua kali. Itulah sebabnya mereka memanggil perkara-perkara ini pembolehubah.
Pertama, nilai kecilLetter ialah R. Kemudian, nilai kecilLetter diubah jadi nilai kecilLetter menjadi 3. Apabila komputer melaksanakan pernyataan tugasan kedua ini, nilai lama R hilang.
Adakah itu okay? Bolehkah anda lupa untuk melupakan nilai yang pernah diletakkan oleh LittleLetter? Ya, kadang-kadang, tidak apa-apa. Setelah anda memberikan nilai kepada bigLetter dengan pernyataan
bigLetter = Watak. toUpperCase (smallLetter);
anda boleh lupa semua nilai kecil yang sedia ada. Anda tidak perlu melakukan ini:
// Kod ini adalah rumit. // Pemboleh ubah tambahan tidak diperlukan. char smallLetter1 , bigLetter1; char smallLetter2 , bigLetter2; smallLetter1 = 'R'; bigLetter1 = Watak. toUpperCase (smallLetter1); Sistem. keluar. println (bigLetter1); smallLetter2 = '3'; bigLetter2 = Watak. toUpperCase (smallLetter2); Sistem. keluar. println (bigLetter2);
Anda tidak perlu menyimpan nilai lama dan baru dalam pembolehubah berasingan. Sebaliknya, anda boleh menggunakan semula pembolehubah smallLetter dan bigLetter.
Penggunaan semula pemboleh ubah ini tidak menjimatkan anda daripada banyak penaipan tambahan. Ia tidak menjimatkan banyak ruang memori, sama ada. Tetapi penggunaan semula pembolehubah menjadikan program ini tidak teratur. Kadang-kadang, anda dapat melihat sepintas lalu bahawa kod itu mempunyai dua bahagian, dan anda melihat bahawa kedua-dua bahagian melakukan perkara yang sama.
Dalam satu program kecil, kesederhanaan dan pengurusan tidak penting. Tetapi dalam program yang besar, ia membantu untuk berfikir dengan teliti tentang penggunaan setiap pembolehubah.
