Isi kandungan:
Video: PHP for Web Development 2024
Java membolehkan anda menentukan kaedah dalam kelas. Bayangkan jadual yang mengandungi maklumat mengenai dua akaun.
| Nama | 24. 02 | Jane Q. Public |
| 111 Street Consumer | 55. 63 |
|
| Dalam jadual ini, setiap akaun mempunyai tiga perkara - nama, alamat, dan baki. Begitulah cara dilakukan sebelum pengaturcaraan berorientasikan objek datang. Tetapi pengaturcaraan berorientasikan objek melibatkan perubahan besar dalam pemikiran. Dengan pengaturcaraan berorientasikan objek, setiap akaun boleh mempunyai nama, alamat, keseimbangan, dan cara dipaparkan. | Dalam pengaturcaraan berorientasikan objek, setiap objek mempunyai fungsi terbina dalamnya sendiri. Akaun tahu cara memaparkannya sendiri. Rentetan boleh memberitahu anda sama ada ia mempunyai aksara yang sama di dalamnya kerana rentetan yang lain mempunyai. Contoh | PrintStream |
Sistem. keluar, tahu bagaimana hendak melakukan
println
. Dalam pengaturcaraan berorientasikan objek, setiap objek mempunyai kaedahnya sendiri. Kaedah-kaedah ini adalah subprogram kecil yang anda boleh panggil untuk mempunyai objek melakukan perkara-perkara (atau untuk) sendiri.
Dan mengapa ini idea yang baik? Ia baik kerana anda membuat kepingan data mengambil tanggungjawab untuk diri mereka sendiri. Dengan pengaturcaraan berorientasikan objek, semua fungsi yang dikaitkan dengan akaun dikumpulkan di dalam kod untuk kelas
Akaun
. Semua yang anda perlu ketahui tentang rentetan terletak di dalam fail
String. java . Apa-apa yang perlu dilakukan dengan nombor tahun (sama ada mereka mempunyai dua atau empat digit, contohnya) dikendalikan tepat di dalam kelas
Tahun
. Oleh itu, jika sesiapa mempunyai masalah dengan kelas
Akaun
atau kelas
Tahun
anda, dia tahu di mana hendak mencari semua kod. Itu hebat!
Bayangkan jadual akaun yang dipertingkatkan. Dalam jadual baru ini, setiap objek mempunyai fungsi terbina dalam. Setiap akaun tahu bagaimana untuk mempamerkan dirinya pada skrin. Setiap baris jadual mempunyai salinan sendiri
paparan
. Sudah tentu, anda tidak perlu banyak imaginasi untuk membayangkan jadual ini. Semak jadual ini.
Nama
Alamat
Baki
| Barry Burd | 222 Cyberspace Lane | 24. 02 | keluar. mencetak … |
| Jane Q. Public | 111 Street Pengguna | 55. 63 |
keluar. mencetak …
|
| Akaun yang memaparkan dirinya | Di dalam jadual kedua, setiap objek akaun mempunyai empat perkara - nama, alamat, keseimbangan, dan cara mempamerkan dirinya pada skrin.Selepas anda membuat lompat ke pemikiran berorientasikan objek, anda tidak akan dapat kembali. Kod di bawah menunjukkan program yang melaksanakan idea dalam jadual kedua di atas. |
|
Dalam kod ini, akaun memaparkan dirinya
|
import java statik. lang. Sistem. keluar;
Akaun kelas awam {
Nama rentetan;Alamat perantisan;
keseimbangan berganda;
paparan void awam () {
keluar. cetak (nama);
keluar. cetak ("(");
keluar cetak (alamat);
keluar cetak (") mempunyai $");
keluar. mencetak (baki);
}
Kod ini menggunakan kelas akaun yang dipertingkatkan.
public class UseAccount {
public static void main (String args []) {
Account myAccount = new Account ();
Akaun yourAccount = Akaun baru ();
myAccount. name = "Barry Burd";
myAccount. alamat = "222 Cyberspace Lane";
myAccount. keseimbangan = 24. 02;
yourAccount. alamat = "111 Street Pengguna";
yourAccount. keseimbangan = 55. 63;
myAccount. paparan (); Sistem
. keluar. println ();
yourAccount. paparan ();
}
}
Dalam set pertama, kelas
Akaun
mempunyai empat perkara di dalamnya: nama, alamat, keseimbangan, dan kaedah paparan. Perkara-perkara ini sepadan dengan empat lajur dalam jadual kedua. Jadi setiap contoh dari
Akaun
kelas mempunyai nama, alamat, keseimbangan, dan cara memaparkannya sendiri. Cara anda memanggil perkara ini adalah baik dan seragam. Untuk merujuk kepada nama yang disimpan dalam
myAccount
, anda menulis
myAccount. nama
Untuk mendapatkan
myAccount
untuk memaparkan dirinya pada skrin, anda menulis
myAccount. paparan ()
Satu-satunya perbezaan adalah kurungan.
Apabila anda memanggil kaedah, anda meletakkan tanda kurung selepas nama kaedah.
Tajuk kaedah paparan
Lihat lagi pada kod di atas. Panggilan ke kaedah paparan adalah di dalam kaedah
UseAccount
kelas
utama
, tetapi perisytiharan kaedah
paparan
tersimpan dalam
Akaun
kelas. Perisytiharan itu mempunyai tajuk dan badan. Pengepala mempunyai tiga perkataan dan beberapa tanda kurung:
Kata
awam
berfungsi hampir sama dengan maksud yang sama dengan kata
awam
- dalam set pertama kod. Secara kasar, sebarang kod boleh mengandungi panggilan kepada kaedah awam, walaupun kod panggilan dan kaedah awam tergolong dalam dua kelas yang berlainan. Dalam contoh di atas, keputusan untuk membuat kaedah paparan awam adalah perkara rasa. Biasanya, apabila anda membuat kaedah yang berguna dalam pelbagai aplikasi, anda mengisytiharkan kaedahnya untuk umum. Perkataan tidak sah
memberitahu Java bahawa apabila kaedahpaparan - dipanggil, kaedah paparan tidak mengembalikan sesuatu ke tempat yang memanggilnya.
Perkataanpaparan adalah nama kaedah. Setiap kaedah mestilah mempunyai nama. Jika tidak, anda tidak mempunyai cara untuk memanggil kaedah tersebut. - Tanda kurung mengandungi semua perkara yang anda akan lulus dengan kaedah apabila anda memanggilnya. Apabila anda memanggil kaedah, anda boleh menyebarkan maklumat kepada kaedah tersebut dengan cepat.Kaedah paparan dalam set pertama kod kelihatan aneh kerana tanda kurung dalam tajuk kaedah tidak mempunyai apa-apa di dalamnya. Ketiadaan ini menunjukkan bahawa tiada maklumat dihantar ke kaedah
- paparan apabila anda memanggilnya.
